بررسی ارتباط خشونت های خانگی و افکارخودکشی در زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی -درمانی و دادگاه های خانواده شهرستان رشت سال ۱۳۹۲

مقدمه: خشونت خانگی یکی از مهمترین عواملی است که تهدید جدی برای سلامتی و حقوق زنان و دختران در جهان محسوب می شود. اما شیوع و عوامل خطر قابل اصلاح آن در کشورهایی با در آمد پایین و متوسط کمتر شناخته شده است. از عوامل بسیار مؤثر بر خشونت خانگی مردان، اموری مانند نوع شغل، بیکاری، وضعیت اقتصادی خانواده و شغل زن است بنابراین مطالعه حاضر با هدف مقایسه ویژگیهای دموگرافیک میان زنان خشونت دیده و زنان خشونت ندیده صورت گرفت تا با شناخت زنان در معرض خطر گامی در جهت کاهش خشونت بردارد. مواد و روش ها: نوع مطالعه، توصیفی- مقایسه ای است. جمعیت مطالعه شامل 110 زن (55 نفر در هر گروه) واجد شرایط مراجعه کننده به مراکز بهداشتی- درمانی و دادگاههای خانواده شهرستان رشت که به روش دردسترس (آسان) انتخاب شدند. ابزار مطالعه شامل پرسشنامه خشونت خانگی می باشد که با روش اعتبار محتوا و پایایی آنها از طریق ضریب پایایی درون رده ای(intraclass correlation coefficient) سنجیده شد. و از روشهای آماری، آمار توصیفی، آزمون t –test، آزمون من ویتنی و آزمون کای دو جهت مقایسه ویژگیهای دو گروه استفاده شد. یافته ها: در نتایج مطالعه از نظر متغیرهای سن، سن همسر، مدت زمان ازدواج، نسبت فامیلی با همسر، میزان تحصیلات زن ، شغل زنان، میزان درآمد ماهیانه، تعداد بارداری و زایمان، تعداد سقط، تعداد فرزندان زنده، وضعیت ازدواج، تعداد افراد خانوار، رتبه ازدواج زن و همسر تفاوت معنی داری بین دو گروه وجود نداشت. امَا بین شغل همسر(p< 0/04) و وضعیت مسکن(p< 0/03) و تحصیلات همسر(p< 0/02) در افراد دو گروه تفاوت معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: با وجود شیوع بالای انواع خشونت بسیاری از کارکنان مراکز بهداشتی درمانی مهارت لازم جهت شناسایی و مواجهه با زنان قربانی خشونت را ندارند. لذا لزوم آموزش دانشجویان رشته های وابسته علوم پزشکی و کارکنان مراکز بهداشتی درمانی، با شیوه غربالگری خشونت علیه زنان، تشخیص علائم جسمی و روانی قربانیان خشونت، مشاوره، درمان و ارجاع آنها در صورت لزوم، بیش از پیش مشخص می شود.